Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Pauca mutat vel plura sane; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Quis istud possit, inquit, negare? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Duo Reges: constructio interrete.

Ut aliquid scire se gaudeant? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Urgent tamen et nihil remittunt. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Bork

An eiusdem modi? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Hoc non est positum in nostra actione. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Ita credo. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Verum audiamus. Quae cum dixisset, finem ille.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sed nunc, quod agimus; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.